Тылсымлы сүзләр

Иртән әни уята:

 – Улым, хәерле иртә!

Шул тылсымлы сүз мине

Көн буе саклап йөртә.

Әби мәктәпкә озата:

 – Улым, дип, хәерле юл!

Әбием изге күңелле,

Гел хәерле була юл.

Мәктәпкә килеп кергәч тә

Телимен: “Хәерле көн!”

Әллә шуңа әйбәт кенә

Хәерле уза бу көн.

Кичен әти каршы ала:

 – Хәерле кич, улым, - дип.

Бергәләшеп уйнаганда,

Хәерле уза кич бик.

Гап-гади инде үзләре,

Катлаулы түгел һични.

Әмма хәерле итәләр

Иртәне, көнне, кичне.

Мин шушындый сүзләр беләм.

Син дә беләсең микән?

Хәерле юл! Хәерле көн! –

Тылсымлы сүзләр икән.

Йолдыз