Борын-борын заманда, урман башында торган ди, бер өй. Ул өйдә, яшәгән ди, бик тә куркак бер Куян. Менә инде кыш җиткән, Куянның ашавы беткән. Һәм ул нишләргә дә белмәгән. Уйлаган, уйлаган да, ашау эзләргә урманга киткән. Менә бара-бара икән, очраткан…